Het is echt geen kwestie uit de middeleeuwen: de scheiding tussen kerk en staat. De koppeling tussen beiden vindt nog in heel wat landen plaats en vaak met nefaste gevolgen voor de niet staatsgodsdienstgelovige.
Eigenlijk is het simpel: om ervoor te zorgen dat elke burger zijn recht op vrijheid van godsdienst kan uitoefenen, heb je een neutrale overheid nodig: een overheid waarvan je weet dat zij nooit een bepaalde religie zal vooropstellen.
Want dat is het probleem: religies hebben het niet in zich dat zij de niet-gelovige of anders-gelovige op gelijkwaardige manier beschouwen en behandelen. In het beste geval ‘tolleren’ ze de ander, of erger, zien ze de ander “als een te bekeren persoon”, en in het slechtste geval …
kijk naar Iran..
Eeuwenlang proberen mensen, vaak minderheden en vrouwen, zich van godsdienst te ontvoogden, en in onze westerse wereld is dit gelukkig met de intrede van de Verlichting voor een groot stuk gelukt: de strijd voor de vrijheid te zijn wie je bent, te geloven of niet te geloven wat je wilt leek gewonnen… leek…
Ongelofelijk is te horen pleiten voor het opgeven van de neutraliteit van de overheid, want ja dat is het wat de uitspraak: “een geloofsteken achter het loket, moet kunnen, toch?” werkelijk betekent.
Want wie is onze overheid en hoe komen burgers daarmee in aanraking?
Heel simpel: de persoon achter het loket is het aanspreekpunt, de representatie van de overheid en wij, burgers, komen daarmee in aanraking als we een dienst nodig hebben, of een belasting of boete moeten betalen..
Het fashionneren van godsdienstige tekenen, gekoppeld aan “mogen dragen wat je wilt” is in deze niet onschuldig.
Het dragen van godsdienstige tekenen is het uitdragen van een symbool. Een symbool van inwijding. En symbool van overgave aan de regels en wetten, ook kledingwetten, die een godsdienst oplegt. Zelfs het dragen van een kruisje is te kennen geven dat je bepaalde godsdienstige regels en geboden naleeft, die anders kunnen zijn dan die van een anders – of niet gelovige..
En dat terwijl we toch een samenleving nastreven waar de overheidswetten en regels voor iedereen op dezelfde wijze moeten gelden.
Waar we ijveren voor de bescherming van de fundamentele rechten van de mens: tegen discriminatie, voor vrijheid te kunnen zijn wie je bent, ongeacht geaardheid ed, die in onze wetgeving als primordiaal omschreven worden.
Als je dan als gelovige stelt niet bij de overheid tewerkgesteld te kunnen (willen) worden omdat je uw eigen godsdienst niet mag uitdragen in uw overheidsfunctie, dan zeg je eigenlijk dat de regels van uw geloof hoger zijn, meer zijn dan de regels die we als samenleving hebben afgesproken.
Laat geloof en macht (want dat is de politiek) niet opnieuw met elkaar verstrengelen.
Laat ons de vrijruimte die we gewonnen hebben om onze burgers in alle vrijheid hun persoonlijke keuzes te laten maken niet op het spel zetten. Laten we de godsdienst als persoonlijke keuze omarmen, maar niet institutionaliseren in ons overheidsapparaat…
want voor je het weet zit je met een overheid waar uw geloof niet meer beleden mag worden.
– Erica Caluwaerts
